تاریخچه ی سنگ مصنوعی

شکل اولیه ی سنگ مصنوعی اولین بار توسط

فردریک رنسام مخترع و صنعتگر بریتانیایی ساخته

شد، فناوری تولید سنگ مصنوعی به شیوه ی

نوین از سال 1960 در ایتالیا پدید آمد و در همان

دهه اولین کارخانه تولید سنگ مصنوعی در این

کشور شروع به فعالیت کرد، این پدید آمدن سنگ

مصنوعی از آنجا شکل گرفت که طراحان به منظور

هرچه زیباتر کردن  و چشم نواز کردن محیط و

فضاهای درونی و بیرونی ساختمان ها و کف

پوش ها و محوطه سازی های بیرونی نیاز به

سنگ هایی با فاکتور های مورد نظر خویش را

احساس می نمودند بعلاوه پیشرفت صنعت

ساختمان و سلیقه های مختلف این نیاز را بیان

میکند که سنگهای با طرح های مختلف و

فاکتورهای فیزیکی و مکانیکی کیفیت بالا و قیمت

مناسب باید در دسترس باشد. بدین ترتیب با

رشد جمعیت جهان و متفاوت شدن سلیقه ها

سنگ های طبیعی پاسخگوی این نیاز انسانی و

سلیقه ای نبودند . لذا ترکیبات مواد برای ساخت

سیمای جدید با زیبایی خاص و نمای یکدست و

بدون تغییر در طرح و رنگ به کار گرفته شد. گرچه

مواد اولیه ی تولید سنگ های مصنوعی از اجزاء

سنگ های طبیعی ساخته میشود ولی امکان

تعیین طرح و رنگ مورد نظر با افزودن رنگ دانه ها

و به کار بردن جنس های مختلف در سنگ های

مصنوعی وجود دارد.

سنگ مصنوعی از ترکیب مجدد سنگ های

طبیعی با مواد افزودنی دیگر همچون سیمان و

افزودنیهای پلیمری به دست می آیند که به آنها

وزن کمتری داده و در نتیجه نصب آنها سریع تر

میشود.

موزاییک پلیمری

برای اینکه بدانیم سنگ های سمنت پلاست از

چه ساخته شده اند و به اختصار می توان گفت

که این سنگ ها از ترکیب سیمان ، آگرگات ،

سنگ های طبیعی و خاک سبک وزن ساخته

میشوند.

مواد بکار رفته در این سنگ ها تماما کیفیتی بر

ملاحظات محیطی و انسانی دارند ، رنگ دانه

های اکسید آهن ، رنگ مورد نظر را به این سنگ

ها می دهند ، ترکیبی که از این راه بدست می

آید در قالب هایی ریخته میشود که دارای نقش و

نگارهای سنگ طبیعی میباشند و به این سنگ ها

سیمائی کاملا طبیعی میدهد. از نظر قیمت سنگ

های مصنوعی به مراتب قیمتی کمتر از سنگ

طبیعی دارند.

سنگ مصنوعی

پلیمری یا صنعتی و در استایلی خاص

سنگ مهندسی که شاید نامش در برخورد اول

سوالات و شبهات زیادی در ذهن ایجاد کند ،

شروعش در کشورهای سنگ خیز بود و نه

کشورهایی که بی سنگ بودند و به دنبال

مصالحی مشابه این موضوعی خارج از تفکر

استفاده از ضایعات و مواد حاصله از معادن و

کارخانه های سنگ طبیعی فکری را در پس خود

می ساخت که نشان از ورود محصولی رو به رشد

و پر بازار داشت و نیز قابل اجرا در طرح ها و

کاربری های جدید و مدرن !

کاربری هایی که محصولی میخواست <<هم

میبایست سنگ باشد و هم نباشد>> ! سبک تر

، عایق تر ، مقاوم تر ، ارزان تر ، یکدست تر ،

متنوع تر ، زیست محیط تر ، تولید و اجرای سریعتر

، و ترین های دیگری که باید نسبت به سنگ

طبیعی احراز کند. البته این تفکر برتری جویی و

جنگ در دنیا در همه ی مدل ها و روش های تولید

سنگ مصنوعی و طراحان و معماران به این نتیجه

رسیدند که هر دو محصول بازار ، کاربرد و فرم

خاص خود را دارند و در فضاها و المان های مختلف

می توان از هر دوی آنها به نفع پروژه و بنا

استفاده کرد و در محصولات جدید و آینده هم این

فرهنگ را تکرار کرد.

و اما در ایران

تاریخچه ی سنگ مصنوعی

شوربختانه صنعت سنگ مصنوعی ، همانند

بسیاری از محصولات و صنایع وارداتی بدون تفکر ،

فرهنگ و سیستم صحیح تولید، فروش و اجرا

ایجاد شد که باعث هدر رفتن امکانات و سرمایه

های زیادی شده و میشود! در اوج رونق ساخت و

ساز و بی توجه به معادن ایران که یکی از غنی

ترین کشورهای سنگ خیز دنیاست و مهم ترین

بازارش که بازار داخل هست ، در مدت زمان

کوتاهی کارخانه ها ، خطوط تولید و تجهیزات

زیادی از اروپا و بعدها آسیا و بیشتر برای تولید

محصولات ارزان قیمت خریداری کردند و با توجه به

دوران رونق و با تفکری اشتباه به رقابت با سنگ

های طبیعی داخلی پرداختند. هر چند تاثیرشان

در بازار سنگ طبیعی آن روزها زیاد نبود ولی تفکر

غالبی که در تقابل و رقابت با سنگ طبیعی تولید

داخل ایجاد شد باعث شد در بسیاری از پروژه ها

و ایده ها ، هم به ضرر سنگ طبعی و هم به ضرر

سنگ مصنوعی ایران تمام شود! پروژه ملی برج

میلاد تهران مثال بارزی از همین تفکر و تقابل

اشتباه بود که در آن سنگ های طبیعی و

مصنوعی خارجی بسیار بیشتر از انواع داخلی

استفاده شدند!

بعد از افول ساخت و ساز و با توجه به ازدیاد

محصولات هم تراز هم چون خانواده ی کامپوزیت

های فلزی و غیر فلزی، خانواده آجر، خانواده چوب

های فرآوری شده ، خانواده سرامیک ها و …

روزبه روز عرصه برای هر دو ی سنگ ها که بنظر

نگارنده از یک خانواده هستند تنگ تر و تنگ تر

شد! آری از یک خانواده زیرا که بسیاری از استایل

های سنگ مصنوعی از مواد و کانی های معدنی

و سنگی تولید میشوند و این بازار بسیار شگرفی

برای پر پرت ترین معادن و کارخانه های سنگی

جهان باشد! و این رقابت غیر علمی را به رفاقت و

تعاملی دو جانبه تبدیل کند. ارزش افزوده ی که در

صورت تدوین زیرساخت ها و با توجه به تنوع

سنگی ایران که در دنیا بی نظیر است شامل حال

هر دو صنعت مهجور کشور شده و توان صادراتی

سنگ های فرآوری شده ، کانتر تاپس ها،

مصنوعات سنگی ، مبلمان و المان های دکوراتیو

را چندین برابر کند. و سنگ مصنوعی ایرانی در

تمامی استایل ها و روش های تولید از تایل ها،

پله ها و پلاک های پایه سیمان گرفته تا اسلبها و

بیگ اسلب های پایه رزین، فرزند خلفی باشد

برای پدری مهربان و بخشنده که طبیعت و تاریخ

این سرزمین را نگاره میکند.

تاریخچه ی سنگ مصنوعی

موزاییک پلیمری

این نوع موزاییک هم نوعی از سنگ مصنوعی

است که از ترکیب بتن با مواد پلیمری ایجاد می

شود و به نوعی زیر مجموعه ی انواع بتن های

خود متراکم است. برای اینکه تفاوت موزاییک

پلیمری با دیگر کفپوش های بتنی را بدانیم ابتدا

باید از مواد تشکیل دهنده ی آنها آشنا شویم.

بتن از آب ، سیمان پرتلند و افزو دنیهای بتن

تشکیل شده و کفپوش بتنی بدون پلیمر از ترکیب

بتن و سنگدانه هایی که در اشکال و سایزهای

مختلف هستند، بدست می آید . وقتی آب و

سیمان پرتلند با هم مخلوط میشوند واکنش

شیمیایی میدهند و طی این واکنش شیمیایی

سنگدانه ها بهم می چسبند که نتیجه اش

ساخت کفپوش بتنی است . اما کفپوش پلیمری

یک تفاوت اساسی با کفپوش بتنی بدون پلیمر

دارد و آن این است که در ساخت آن در کنار بتن

از مواد پلیمری استفاده میشود و این مواد

پلیمری طی فرآیندی به نام پلیمریزاسیون با

ترکیب آب و سیمان واکنش نشان داده و باعث

ایجاد تغییراتی در ساختار بتن میشود. وقتی بتن

پلیمری به طور کامل فرآیند کیورینگ خود را

سپری میکند شبکه ای سخت از پلیمر را ایجاد

میکند کشه این فرآیند به محصول نهایی ویژگی و

مزایای بسیار زیادی نسبت به بتن معمولی

خواهد داد.

تاریخچه ی سنگ مصنوعی